Expeditie mount Soledad

In La Jolla (het stadsgedeelte waar ik ongeveer woon) ligt een berg met een mooi uitzicht over de stad. Op de berg staat een mooi wit kruis. En op een luie zaterdag besloot ik naar de DMV (het Amerikaanse bureau voor al je auto-zaken waar de wachtrijen sneller gaan dan het licht en de medewerkers altijd met het goede been uit bed stappen) te gaan, om mijn theorie-certificaat te verlengen. Ik had nog steeds geen auto (NU WEL, YAY), dus ik moest op de fiets. Na 3 uur in de rij te hebben gestaan printte de chagrijnige mevrouw achter de balie een nieuw papiertje voor mij uit en had ik de rest van de middag vrij. Op weg naar huis zag ik in de verte Mount Soledad uittorenen boven de stad, en ik besloot er gewoon maar eens naartoe te fietsen. Elke andere amerikaan heeft navigatie op zijn telefoon, maar ikke niet, ik had niet eens een landkaart. Maar ik zag wel de berg in de verte dus ik dacht dat het niet zo moeilijk zou zijn om daar te komen. Ik vergat alleen dat San Diego op zeven bergen is gebouwd, en dat daar tussenin dichtbegroeide valleitjes liggen zonder bruggen eroverheen. Na in het wilde weg rond te hebben gefietst en in op zijn minst 10 doodlopende straatjes weer was omgedraaid kwam ik een wandelpaadje tegen in een van de valleitjes. Het was een zandpaadje met een hoop stenen en omgevallen boomtakken, dus ik was blij dat ik op een mountainbike zat. Uiteindelijk heb ik nog twee uur rondgefietst en moest ik 2 trainrails en een rivier oversteken om mijn weg terug naar de beschaving te vinden. Het resultaat was een mooi avontuur met mooie foto’s en een mountainbike route die ik anders nooit zou hebben gevonden. Best een mooie manier om je middag in het midden van een wereldstad te spenderen. De top van de berg heb ik tot op de dag van vandaag nog niet bereikt, maar ik het nu een auto met een landkaart en een heus kompas, dus waarschijnlijk gaat het me de volgende keer beter af.

fotos: https://www.dropbox.com/sh/ohpke6lttoxiywp/AAATyDgzIF9-hvwGyzFogUq2a?dl=0